Oxygen21

Po pierwsze - nikt normalny nie porównuje CDR do EA czy Ubisoftu.
Takie firmy mają 100x większy dorobek i doświadczenie niż CDR. Redzi przy nich to piaskownica...

Trudno tutaj napisać cokolwiek bez rzucania spoilerami, ale wierzcie mi, że te kilka przygód (zazwyczaj jedna z nich zajmuje około 2-3 godziny, więc one same oferują 20-30 godzin rozgrywki) pozwalają zrozumieć otaczające nas postacie, które coraz bardziej się do nas otwierają, a w zależności od tego, jakie decyzje podejmiemy, będą coraz bardziej nienawidzić lub lubić V. To nie jest kolejny Asasyn, w którym każdy z góry uważa nas za boga potrafiącego rozwiązać każdy problem NPC-a. Tutaj czujemy, że to my, we własnej osobie, właśnie siedzimy w wirtualnym świecie i rozmawiamy ze swoimi przyjaciółmi. RED-zi udowodnili kolejny raz, że najlepiej czują się w tworzeniu emocjonalnych, ryjących przysłowiowy beret historii. I oby - potencjalny - sukces multiplayera nie zmienił ich założeń, tak jak widzimy to w przypadku Rockstara, który zachłysnął się GTA Online.

Oprócz bardziej rozbudowanych zadań pobocznych, mamy również do czynienia z pytajnikami (coś na wzór tych z trzeciego Wieśka), które w 90% ograniczają się do poznania - najczęściej - ciekawych NPC-ów proszących nas o pomoc. Ich króciutka opowieść potrafi zaintrygować, co zachęca do zainteresowania się nieobowiązkowymi questami. Jednakże widoczny jest spory krok w tył mówiąc o kontraktach. Polując na potwory często doświadczaliśmy zwrotów akcji, a w pamięci utkwił mi przede wszystkim pewien łowca potworów, któremu zleceniodawca nie zapłacił za upolowanie bestii, więc postanowił wyrżnąć całą wioskę. W Cyberpunku 2077 kontrakty (lub, jak kto woli: zlecenia) skupiają się niestety tylko do zeskanowania jakichś obiektów, zniszczenia samochodów, zabicie przestępców, co śmiało można nazwać zapychaczami mającymi wydłużyć czas rozgrywki. No ale z drugiej strony - jeśli komuś bardzo podoba się gra, wykonanie wszystkich zleceń będzie dla niego wręcz czystą przyjemnością.

... w kwestii drobnicy......nie przeglądając tu masy wpisów,
....wobec świadomej nachalnej i prymitywnej sprężyny pozbawienia kapitałów "drobnicy" poprzez działania przestępcze jednostek i być może urzędów a nawet prawa, należałoby natychmiast stworzyć Fundusz ubezpieczający kapitały drobnych akcjonariuszy (oprócz strategicznego), na okoliczność kradzieży ich majątku w sposób legalny lub nielegalny - bo tak to działa.
Inwestor giełdowy godzi się na ryzyko gospodarcze, bo to ocenia i kalkuluje, natomiast ryzyko kradzieży (przekręty i oszustwa kryminalne) jest nieprzewidywalne i to ryzyko powinno na siebie przejąc Państwo (organizator rynku) i Fundusz ryzyka od kradzieży z wartości papierów wartościowych.
To byłby jeden z ważniejszych czynników uzdrowienia i zaufania do rynku.
A straty drobnych akcjonariuszy np. GBK nie są przez nich zawinione, zatem nie są wynikiem procesów gospodarczych, a jedynie skutkiem oczywistych przekrętów wbrew elementarnej przyzwoitości i bez barier instytucjonalnych - prowadzą do ograbienia inwestorów na dużą skalę.
Według KC szkoda niezawiniona powinna być naprawiona. Zatem należy przewidywać takie sytuacje i znaleźć sposób na naprawienie szkody.
Akcjonariuszy w pewnych sytuacjach prawo też powinno chronić, a w przypadku GBK , takie okoliczności maja miejsce.