Jaka przyszłość portalu Stockwatch?

Strategia, przyszłość, cele biznesowe, to dla mnie osobne zagadnienia, choć mają dużą część wspólną.
Przyszłość: więcej tego samego i sporo nowego, ale cały czas na ten sam temat.
Cele: rozwinąć SW do pozycji #1 w Polsce wśród mediów giełdowych.
Strategia: nawiązywać rozsądne sojusze z wiarygodnymi i cennymi partnerami. Pomału zaczynamy współpracować z http://www.szukam-inwestora.com , http://www.businessdialog.pl , rozmawiam z innymi ludźmi, prowadzącymi serwisy robiące sensowne rzeczy, a także z niektórymi dużymi (ale oni chcieliby wyssać żółtko, a skorupkę wyrzucić).

Do tego jest jeszcze rzeczywistość i dzień codzienny: zdążyć zrobić wszystko co trzeba przed końcem dnia (czyli tak do północy), wyjaśniać obrażonym na privie czemu ich posty wyleciały, związać koniec z końcem czyli nie przeinwestować, ale nie zaprzestać rozwoju i poprawek, ubranym w garnitur tłumaczyć rozzłoszczonym spółkom dlaczego mają słaby rating albo zostały niekorzystnie opisane, no i dzień i noc myśleć czy na pewno wszystko się dobrze liczy w wycenach.

Mam przekonanie, że nasze zdobycze intelektualne i doświadczenie pozwalają na zrobienie całkiem poważnego angielskojęzycznego serwisu o amerykańskich akcjach. Mam taki bardzo odległy zamiar, obwarowany wieloma IF'ami. Osobny zespół, dużo większe koszty, ale kiedyś zrobi się i to.

Nie umiem, jestem uzależniony
Prawda jest taka, że zespół jest świetny i w ciszy robi gigant pracę. Ja mogę zgarniać śmietankę: pochwały, zachwyty, uwielbienie
Mamy też sporo sympatyków. Ale tak naprawdę nie chodzi o to, żeby kiedykolwiek przestać czytać, pisać i główkować. Co to za przyszłość, siedzieć w skórzanym fotelu? Może dla kogoś innego, ale ja jestem mrówką robotnicą i w tym się realizuję.

nie po to / mniej więcej / nie
Chcę rozkręcić biznes i żyć z niego do końca życia (realne: wiele nie zostało, w każdym razie mniej niż kiedyś). Chciałbym, żeby w ciągu najwyżej 3 lat było to moje główne i jedyne zajęcie. Ja mam owsiki, więc nie przyrzeknę, że nie będę robił jednocześnie czegoś innego, ale SW to jest i będzie moje życie. Kocham pisać, lubuję się w finansach, spędzam większość doby przy kompie.
Nie ma obawy o spadek. W odpowiednim momencie zadbam o to, żeby nikt ze spadkobierców nic nie dostał Cztery powody:
- podatki
- przyjemność płynąca z konsumpcji
- młodzież licząc na spadek odpuści rozwój, bo "i tak coś w końcu skapnie"
- rodzina zamiast się zajmować miłością, będzie knuć jak tu wyrwać więcej
Nie żeby było o co walczyć, ale ludzie głupieją dla naprawdę małych kwot.


Bingo, tak właśnie jest w 99% wypadków i po to powstają firmy, projekty i przedsięwzięcia, aby je opędzlować. Ale prawda jest też taka: biznes jest wart wtedy, kiedy zarabia, a jeśli zarabia, nie ma sensu go sprzedawać, chyba że z powodów osobistych.
Ten biznes nie jest możliwy do przeniesienia czy zreplikowania. Stoi na ludziach, wiedzy i zaangażowaniu. Co innego na budowie: każdy kupuje te same koparki, zatrudnia tych samych Ukraińców i buduje z tego samego cementu. A tutaj liczy się DNA.


Najważniejszym i ponadczasowym. Nie grozi mi milionowy sukces, bo tematyka jest wąska i taka pozostanie. Biznesowo bliska jest mi filozofia gościa od Kurnika, choć nie wiem za dobrze co i jak teraz robi, ale po prostu skromnie i po cichu robić swoje najlepiej jak to możliwe. Nr 1 w Polsce będzie oznaczać jeszcze większe wyzwanie, aby tę pozycję utrzymać, czyli jeszcze więcej pracy. Akurat lubię to i potrafię.
Żadne z poprzednich zajęć nie miało setupu pozwalającego mi spokojnie powiedzieć: tak, chcę i mogę robić to już do końca. Zawsze był jakiś defekt. Tu nie ma.